کاشف رویا

عادلانه نبود.هیچ‌چیز درباره‌ی فروغ عادلانه نبود.زندگی می‌توانست مهربانانه‌تر از این‌ها با او برخورد کند.اگر قرار بود این‌طوری تمام شود، می‌توانست طوری دیگر هم شروع شود.اصلاً چرا فروغ باید هفت‌هشت سال کنج زندان به‌سر‌ببرد و بعد که آزاد می‌شود، بعد که مزه‌ی آزادی را‌می‌چشد و می‌خواهد آزاد زندگی کند و برای خود زندگی کند، آن‌وقت بمیرد؟ چرا قبل از دستگیری‌اش در تظاهرات انقلاب کشته نشد؟ بهتر نبود؟ زجر کمتری نمی‌کشید؟ یا به قول پدرش همان موقعِ تولد مثل ده‌ها کودک دیگر بی‌نفس به دنیا می‌آمد.تا هم خودش و هم مرا آن‌قدر زجر نمی‌داد.آیا این جز بیدادِ زمان، چیز دیگری است؟

«رمانی بسیار زیبا...»
عباس معروفی نویسنده‌ی سمفونی مرد‌گان

«از نظر ارزش ادبی این فرم روایی را در ادبیات ایران ندیده‌ام.چیزی فراتر از نظم و قاعده...»
فرزام حقیقی نویسنده‌ی غریبه‌ای در تئاتر ایران