صحابی کبیر

نکته ی مهم و قابل ذکر از تالیف این نمایشنامه این است که نمایشنامه نویس، هنگام بهره گیری از منابع دینی، سعی و اهتمام خود را به استفاده از اشتراکات اعتقادی ادیان معطوف نموده است.

لذا در طول داستان، هیچ گاه مطلب یا گفت و گویی که به اهانت یا بی احترامی یا قیاسی که معنای برتری مذاهب بر یک دیگر منجر شده باشد، صورت نگرفته است.

در صحنه ای از نمایش، روزبه به دلیل سرزنش پدر، نزد موبد اعظم می رود تا شاید با نصایح او، از آیین جدیدش بازگردد؛ اما در گفت و گویی که میان آن ها صورت می گیرد، روزبه برای دفاع از آیین مسیح، نه تنها آیین نیاکانش را انکار نمی کند، بلکه به دفعات به تمجید از داده های اهورایی یکتا، و انسانی بودن فرامین آشوی مقدس لب به سخن می گشاید؛ به گونه ای که موبد، او را براساس داده ی ارزشمند اَشوی مقدس، در انتخاب دین، آزاد می گذارد؛ آن جا که اَشو می فرماید: «بهترین گفته ها را به گوش بشنوید، با اندیشه ی روشن برآن بنگرید، سپس هر مرد و زن، آزادانه راه خود را برگزیند.» (گزیده ای از پیام اَشو زرتشت.)

و سلمان است که با بینشی ژرف و اندیشه ای روشن می شنود و می بیند و آنگاه با تامل و گذر از آئین های مقدس و انسانی اَشوی زرتشت و کیش پاک مسیحیت، به آغوش اسلام ناب و بارگاه خاتم پیامبران و سپس اعلی مرتبه ی اهل البیت بار می یابد.